EEN BABBELTJE MET TEAM BRABANTSPORT LID EN TROTSE BRABANTSE DANIËLLE VAN DE DONK
'GEK OM AL DIE EMOTIES VAN HET VOETBAL TE MISSEN'
The Football Association besloot maandag om de Premier League voor vrouwen officieel af te lasten. Na twee maanden in lockdown is Arsenal-speelster Daniëlle van de Donk dan ook weer terug in Nederland. ‘Ik ben als een kind zo blij dat ik weer tegen een bal kan gaan trappen.’
Net als de hele wereld zat ook voetbalster Daniëlle van de Donk thuis, maar dan zonder de beentjes omhoog; van haar werkgever Arsenal kreeg ze een nauwgezet programma mee. Een ander programma dan haar medespeelsters overigens. De middenvelder kampte al voor de coronacrisis met een enkelblessure en ook nu de speelsters thuiszaten, werd er door de club niets aan het toeval overgelaten. Programma’s, trainingsapparatuur, overleg; je kunt het zo gek niet bedenken of het was geregeld. Daarnaast werd de speelsters geadviseerd om in Engeland te blijven voor als de competitie eventueel zou worden hervat. ‘De geblesseerde speelsters stonden elke dag in contact met de staf; we deden iedere ochtend vanuit thuis tests om te kijken hoe – in mijn geval – mijn enkel ervoor stond en dat maakte dat ik op moeilijke dagen wat gemakkelijker de motivatie te pakken had. De fitte speelsters stonden maar een keer per week in contact met de staf. Zij moesten die motivatie dus echt uit zichzelf halen.’ Ook die speelsters kregen van dag tot dag een uitgebreid programma uitgestippeld. ‘Van hoever de pionnen uit elkaar moesten staan en het aantal sets dat je moest doen tot aan de rust die je tussendoor mocht nemen: alles werd gestuurd. Het was écht voor jezelf trainen en daarbij was het een troost dat je weet dat iedereen hiermee zit. Chelsea kon geen voorsprong nemen, bijvoorbeeld, en ik denk dat iedereen als topsporter ook zijn verantwoordelijkheid heeft genomen. Ik verwacht dan ook dat het niet lang zal duren voor iedereen weer op zijn oude niveau zit; het enige wat we missen is wedstrijdritme.’
GELUK GEHAD Voor de middenvelder zag dat programma er door haar blessure dus wat anders uit en in plaats van de fitnesszaal was nu haar huiskamer het decor. Veel veranderde de coronacrisis praktisch gezien dus niet voor Van de Donk, die daardoor al regelmatig de opmerking kreeg dat ze geluk had dat ze juist nu geblesseerd was. ‘Maar ik had liever al die wedstrijden gemist dan dit mee te maken. Dit is voor de hele wereld zoiets heftigs.’ Het gevolg is bekend: iedereen is volledig op zichzelf aangewezen, wat in Nederland al enorme consequenties had. In Engeland kondigde de overheid zelfs een lockdown af; alleen supermarkten en apotheken waren open en mensen mochten slechts één uur per dag naar buiten. ‘Het klinkt misschien gek, maar mijn dagen gingen ondanks die lockdown supersnel.’ Van de Donk werkte in die twee maanden drie uur per dag aan haar revalidatie, schreef aan haar scriptie voor de Johan Cruijff Academie waaraan ze sportmanagement en sportmarketing volgt en ging dat ene uurtje naar buiten voor een wandeling of wat oefeningen met de bal in het park. ‘Ik heb nog nooit zoveel gewandeld in mijn leven; ik heb daar normaal echt een hekel aan. Ik heb er gewoon geen geduld voor. Ik ren liever dan dat ik wandel.’
ONDUIDELIJKHEID Die pit leverde haar al de bijnaam ‘het gifkikkertje’ op. En toch… de muren kwamen nog niet op haar af, zegt ze. ‘Ik heb vooral moeite gehad met de onduidelijkheid. We wisten niets en het was elke dag hopen op nieuws.’ Ging de competitie nog door of niet? Zou ze nog gaan trainen met haar teamgenoten of niet? ‘Daar had ik meer moeite mee dan het thuiszitten.’ En dan was er natuurlijk het gemis van haar dagelijkse routine die op presteren gericht is. ‘Als topsporter wil je jezelf laten zien, je wilt presteren, prijzen pakken – dat is waar je voor leeft. Dat viel nu in een keer weg, en nu maandag officieel bekend werd gemaakt dat de competitie is afgelast, zal er ook geen winnaar worden aangewezen. Wij stonden met Arsenal derde dus we hebben helemaal niets.’ Ook de Olympische Spelen gaan niet door, waar Van de Donk zich vorig jaar met het Nederlands elftal voor plaatste nadat Oranje op het WK zilver pakte achter de VS. ‘Natuurlijk was het balen dat die niet doorgingen, maar gezien de omstandigheden kan ik het heel goed plaatsen. Ik heb de knop eigenlijk vrijwel direct kunnen omzetten en ik ben vooral blij dat de Spelen zijn uitgesteld in plaats van afgelast. Als het goed is, kan ik die dus nog mooi aan mijn carrière toevoegen.’
EMOTIES Nu Van de Donk weer in Nederland is, merkt ze wat ze al die tijd van haar ouders, familie en vrienden ook al hoorde. ‘In Engeland waren de cijfers een stuk hoger; daar werd je banger gemaakt terwijl als ik dan mijn ouders sprak, hoorde ik dat zij helemaal geen angst hadden. Dat verschil was best wel gek.’ Langzaamaan worden de regels weer versoepeld en Van de Donk kan ook eindelijk weer in groepsverband met de bal aan de slag. Niet alleen omdat de overheid het toelaat, ook haar enkel is er weer toe in staat. Zodoende heeft ze zich inmiddels weer gemeld in Zeist. om met een paar meiden van Oranje te gaan trainen – een initiatief dat vanuit de speelsters zelf kwam. ‘We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en wilden heel graag weer aan de gang. Dat kan en mag nu ook weer, als we ons aan de regels houden.
Nou, de staf van het Nederlands elftal kennende zal dat supergoed geregeld zijn. Ik kijk er enorm naar uit. Niet alleen om te voetballen, maar ook om weer met elkaar te zijn. Dat sociale heb ik enorm gemist. Dat zeiden we vanmorgen ook tegen elkaar in een groepscall met de speelsters van Arsenal. Er zitten zoveel emoties in het voetbal, de ene keer ben je er helemaal klaar mee, de andere keer ben je dolblij. Het is heel raar om al die verschillende kanten van de sport te missen en we kunnen stuk voor stuk niet wachten om elkaar weer te zien en met elkaar te voetballen.’ Aan vakantie, die ze na deze week heeft, hoeft ze dan ook niet te denken. ‘Ik blijf voorlopig bezig. Fietsen, lopen en vooral: voetballen. Ik ben als een kind zo blij dat ik weer bijna tegen een bal kan trappen.’
